Darz Bóbr!

Dzisiaj rano spadłem ze schodów.Nie to, że jestem niezgrabny, jestem zgrabny,

poruszam się z gracją, ale po prostu lubię się przewracać.

Czasami idę prostą drogą i nagle, specjalnie podwijam nogę i padam jak długi.

Wzbudza to powszechna wesołość, ludzie lubią się śmiać z takich przypadków.

Większość slapstikowych komedii się na tym opiera, często jest w użyciu skórka

od banana, ale to mit, nie tak łatwo się poślizgnąć na skórce od banana, już lepsza

jest tak zwana mina poślizgowa, czyli krowi placek. O krowi placek jednak nie tak łatwo

w dzisiejszych czasach, więc stosuję wypróbowaną metodę podwiniętej nogi. Ni stąd ni

zowąd, noga nagle mi się zgina w kolanie, jakby mnie coś raziło, na przykład apopleksja

i lecę na twarz. Wstaję jednak szybko, otrzepuję się i idę dalej żwawym krokiem, by po

kilkunastu metrach znów zaryć nosem w betonie.

Zdarzają się nieliczni, co pomagają mi wstać, zadają kłopotliwe pytanie, czy coś mi nie

dolega, maja troskę wypisaną na twarzy - tacy są najgorsi. Nijak im nie idzie wytłumaczyć,

że po prostu to lubię, biorą mnie za wariata i odchodzą robiąc znaczące gesty i miny.

Jeden taki nawet chciał mnie pobić gdy mu wyznałem prawdę, ale uciekłem

przewracając się tylko dwa razy. Na szczęście mnie nie gonił.

Jednak muszę wam się do czegoś przyznać. Mam w tym wszystkim ukryty cel.

Nikogo do tej pory nie zdziwiło, że przewracam się jedynie w lecie, gdy są na prawdę ciepłe 

dni, a dziewczęta chodzą w krótkich spódniczkach...

Nikt nie zauważył tej zbieżności mojego upadku akurat wówczas, gdy w pobliżu trafia mi się

jakaś atrakcyjna kiecka, wszyscy zwracają uwagę tylko na mnie. Taka jest cecha

ludzkiego umysłu, a ja korzystam z tego skwapliwie.

No i nikt by nie przypuścił, że ktos jest skłonny do aż takich poświęceń.