Rewolucja

Zupa była tak rybna, że aż ości zgrzytały. Bukietem waliło po nozdrzach. Etyloamina, kurwa.

Ale nie ma co, ośmiorniczki w cukrze na deser zadowoliły porysowane ościami 

podniebienia.

Teraz mała czarna z bubrem jako przystawką, kucharka zaniosła się czkawką. Oby nie pijacką.

Wywlekamy się sturlani na zewnątrz. Czuć powiew zimy.

Kawki stadami wylatują zza węgła, miny mamy harde, pyszne. Wypełnione żołądki buzują, 

co raz strzelamy na wiwat. Szczególnie Szczygieł dał do wiwatu, salutując na baczność. 

Czarna kawka spojrzała z ukosa. Salut jej nie spłoszył.

"Już z Aurory wystrzał padł" - Szczygieł padł, a za nim Skowronek. Kawki wydziobują im 

oczy.

Pelikan zerwał się do ociężałego lotu, podskakując śmiesznie raz na jednej a raz 

na drugiej nodze.

Brzuchy ciążą. Grawitują w kierunku rozwiązania nabrzmiałego wodami problemu.

W końcu Pelikan zerwał z pępowiną i się wzniósł. Wszyscy podnieśli wzrok, zatoczył 

się ciężkim kołem i padł. Tuż pod latarnią, gdzie podobno najciemniej.